شعر کوتاه

 

 
 
آدم ها می گذرند
آدم ها از چشم هایم می گذرند
و سایه ی یکایکشان
بر اعماق قلبم می افتد
مگر می شود
از این همه آدم
یکی تو نباشی
لابد من نمی شناسمت
وگرنه بعضی از این چشم ها
این گونه که می درخشند
 
 
 
 
 
نیما یوشیج
چایت رابنوش
نگران فردانباش
از گندمزار من وتو
تنها مُشتی کاه میماند
برای بادها!
 
 
 
 
 
در کدامقانون
من محکوم به تنهاییهستم
تو محکوم بهنبودن
و هر دو مجرمبالفطره؟!
دادگاهها،
حرف ما را نمیفهمند
قانونِتنهایی
اساسی تر از این حرفهاست!
 
 
 
 
 
می آیی
و در من طلوع میکنی
شبیه صبح در بارشباران
می آییتا
دوباره از چشم هایت شروعشوم
و من دوباره همان میشوم
همان منِ باتو
کاش همیشه خوابهایم
به حقیقتِ صبح میرسید.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
خدایا!کودکان گل فروشت را می بینی؟
مردان خانه به دوش،
،زبانهای عشق فروش،
،انسانهای ادم فروش،همه را میبینی؟
میخواهم یک تکیه آسمان کلنگی بخرم...!!
دیگر زمینت بوی زندگی نمیدهد...!!!
 
 
 
 

نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






موضوعات مرتبط: شعر ، ،

تاريخ : شنبه 7 بهمن 1391 | 17:30 | نویسنده : fatemeh |
.: Weblog Themes By BlackSkin :.